De concepten ‘circulaire economie’, ‘cradle-to-cradle’ en ‘closed loop systems’ zijn sinds enkele jaren breder verspreid geraakt en worden meer en meer naar voor geschoven als de fundamenten van een nieuw economisch systeem dat onze huidige groei in stand zou kunnen houden. De vraag die hier gesteld wordt is: hoe kunnen we onze grondstoffen efficiënter inzetten en zo lang mogelijk in de loop houden, zonder afval te veroorzaken?
VAN CRISIS NAAR OPPORTUNITEIT
Waar de nadruk voordien vooral lag op de gevaren van de toenemende schaarste en de angst dat het afnemen of remmen van consumptie onze economische groei in de weg zou staan, worden er binnen de circulaire economie opportuniteiten naar voren geschoven om waarde te halen uit andere businessstrategieën.
VAN ‘PLANNED OBSOLESCENCE’ NAAR ‘LONGEVITY BY INTENTION’
‘Planned obsolescence’ (of geplande veroudering) is een businessstrategie die als doel heeft om de frequentie van aankopen hoog te houden, door bewust een korte levensduur in te bouwen in het product. Deze strategie werd tijdens de industriële revolutie ingevoerd om de economie aan te zwengelen, en om de capaciteit van de fabrieken op peil te houden.
Er bestaan twee vormen van ‘planned obsolescence’:
- Technische veroudering: waarbij een product zo ontworpen is dat het snel stuk zal gaan of versleten zal zijn.
- Stilistische veroudering, als het tegendeel van ‘tijdloos design’: het zorgt ervoor dat we een product snel willen vervangen door een nieuwere versie omdat de stijl verouderd is.
De circulaire economie is in alles het tegenovergestelde van deze geplande veroudering. Ze omarmt het principe van ‘longevity by intention’ (een geplande lange levensduur).
Volgens dit laatste principe kunnen de biologische stromen na gebruik terugkeren naar hun natuurlijke oorsprong, terwijl technische componenten (synthetisch, man-made) blijven circuleren, zonder schade te veroorzaken of afval te creëren.